Jeremiah 45:5 And seekest thou great things for thyself? Seek them not. (KJV)*

Waarschijnlijk maakt bovenstaand zinnetje niet zoveel los bij je, omdat je het zomaar leest op een willekeurig moment op een werk- of studiedag. Of misschien vind je dit vers niet zo in het oog springend omdat je sowieso niet enorm ambitieus bent ingesteld en de opdracht ‘seek them not’ dus fijn vindt aansluiten bij hoe je nu al in het leven staat.

Bij mij gebeurde dat niet. Dit hele kleine zinnetje uit die enorm dikke bijbel zette deze week even mijn dag op z’n kop. En omdat ik zelf ook niet de meest ambitieuze persoon denk te zijn, schrok ik daarvan. Er ontstond namelijk een storm van weerstand en ongeloof in mijn gedachten: “Wat? Dit kan niet waar zijn. Staat het er echt zo?” “En mijn behoefte aan erkenning en bestaansrecht dan?” “Mag een mens dan echt helemaal niet ook maar een beetje belangrijk willen zijn?”

Vervolgens kwam er iets meer acceptatie in mijn vragen: “Maar God wil toch dat je jezelf ontwikkelt, dat je niet stil blijft staan maar al je kwaliteiten en talenten gebruikt en inzet?” Ik kwam er niet uit. Dat korte zinnetje “Seek them not!” deed iets met me. Ik voelde dat het waar was wat er stond, en dat ik er dus –of ik wilde of niet– iets mee moest.

Tenslotte was het enige dat overbleef een gevoel van verwondering.
“Wow. WOW! Ik begrijp echt nog helemaal niets van God.”

Vanaf deze week mag ik stukjes schrijven voor de Huis van Vrede-blog. Ik zag het helemaal voor me: ik ga mooie, kunstzinnig verantwoorde foto’s maken, wijze en doordachte overdenkingen plaatsen, leuke activiteiten en informatie posten, en misschien veroorzaak ik dan wel kleine aardbevinkjes in persoonlijke levens of in de Huis van Vrede-community… en ik betrapte mezelf op de gedachte: “Wauw, dan ben ik pas echt een volwaardig en representatief lid van Huis van Vrede!” Dan hoor ik er echt bij. Dan ben ik bijzonder en word ik onmisbaar. Ik!

Maar God wees me fijntjes op Jeremia 45:5. Seek them not, Renée.
Maar wat dan wel, God? Wat moet ik dan?

Het werd me opeens een stuk duidelijker toen de volgende twee regels als het ware oplichtten in de muziek die aanstond, terwijl ik vol tegenzin mijn achterstallig nakijkwerk deed.

I have nothing more than all You offer me

There is nothing else that’s of worth to me…

Wat pretendeer ik eigenlijk zelf te hebben, te kunnen, te zijn? Is niet alles wat ik heb –alles!– precies dat wat God aan mij toevertrouwt, niet meer en niet minder? Sterker nog, al het andere, alles dat ik niet al (met reden) krijg van God, is waardeloos –voor mij.

Ik hoef helemaal niet te zoeken. Hij geeft.

Wow.

… And I love You Lord

You rescued me

You are all that I want

You’re all that I need
Hillsong United – In Your Freedom (Saviour King 2007)

* Jeremia 45:5 Zou jij dan voor jezelf naar iets bijzonders streven? Doe dat niet. (NBV)